28 czerwca 2017 – Bałwochwalnia

Kartoteka 22

Amerykańska pisarka, autorka jednej ze słynniejszych amerykańskich powieści – Przeminęło z wiatrem.

DZIEŃ DOBRY!

To ja, BJ, założycielka Bałwochwalnii, miejsca, w którym daję upust swojemu bzikowi literackiemu i niekiedy innym fiksacjom. Może znajdziesz tu coś dla siebie. Mam nadzieję. Czas pokaże. A są tu przede wszystkim opowieści o książkach z teraźniejszości i przeszłości, tej odległej i tej nieco bliższej, które potrafią odmienić codzienność, nadać jej swoisty sznyt, bywają i o filmach, które niemałe zrobiły wrażenie, też i o muzyce, w rytm której życie pulsuje intensywniej i o kobietach fascynujących, w gruncie rzeczy rewolucjonistkach, które inspirują niebywale. Poza tym jest też tu to i owo, istny miszmasz, coś na tu i teraz, i na jutro. Wszystko zabarwione subiektywnym widzeniem i odczytaniem.

Już rankiem, w porze budzenia się, jest w powietrzu coś w rodzaju strasznej wieści.

Ptaki zaczynają o wpół do trzeciej nad ranem. Od trzeciej do piątej dyskutują, przygotowują się do nadchodzącego dnia, do życia. Te tajemnicze godziny. Miasto śpi w przepoconej pościeli, umęczone i bezsilne przygotowuje się na spotkanie ze swym trzydziestoczterostopniowym losem. Ale świt, ten łagodny, szlachetny i wonny lipcowy poranek, oddycha zdrowym i rześkim zapachem dojrzałości. Stoję na balkonie, jest czwarta rano. Pośród gałęzi słyszę ów subtelny szelest, z jakim budzą się drzewa. Tak, myślę, to jest lato; i jakby mną owładnęło uczucie, które już nie podlega dyskusji i pełne jest nieskomplikowanych, cielesnych wspomnień: czuję zapach pływalni, woń moreli, ów chłodny powiew idący od obciągniętej ceratą kozetki, na której w czasach uczniowskich wylegiwałem się w lipcowe popołudnia i czytałem […].

– Sándor Márai Cztery pory roku

P	W	Ś	C	P	S	N
« Cze
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31