Elżbieta Drużbacka
ok. 1695 lub ok. 1698-1699 – 14 lutego 1765
Polska poetka późnego baroku, zwana „słowiańską Safoną” i „muzą sarmacką”, tłumaczka, autorka wierszy religijnych, erotyków, satyr, sielanek, baśni, poematów alegorycznych, romansów, powieści fantastycznych, uznawana za pierwszą polską tak wybitną poetkę, autorka poetyckich wizji, które wybiegały daleko poza epokę, w której przyszło jej żyć (w niektórych dziełach poetki można doszukać się tematu emancypacji kobiet).
W Polszcze zrodzona, w Polszcze wychowana,
W wolnym narodzie mnie też wolność dana
Mieć głos, że i ja na to nie pozwalam
Co mi się nie zda […] [1].
[1]Elżbieta Drużbacka, Poezye Elżbiety Drużbackiej. Z popiersiem autorki, Lipsk 1837, https://books.google.pl/books?id=VC1IAQAAMAAJ&dq=W+Polszcze+zrodzona,+w+Polszcze+wychowana,+W+wolnym+narodzie+mnie+te%C5%BC+wolno%C5%9B%C4%87+dana+Mie%C4%87+g%C5%82os,+%C5%BCe+i+ja+na+to+nie+pozwalam+Co+mi+si%C4%99+nie+zda&hl=pl&source=gbs_navlinks_s.